Gökkuşağının Hikayesi - Kuzeyli - Koniks.com

Surf yaparken bugün tesadüfen karşılaştım bu site ile ve biraz inceledikten sonra gerçekten bilgilerin dürüstçe paylaşıldığını gördüm. Ben de bundan böyle elime geçen güzel yazı ve tecrübelerimi bu sitede sizlerle paylaşabilirim. Bu tip konularda arşivim ve bilgi dağarcığım oldukça iyi, dolayısıyla sizlerle paylaşacağım çok şey olacaktır. Ama öncelikle sitenin nasıl işlediğini biraz izleyerek görmem gerekiyor. Evet Aşağıdaki yazımızla başlayalım, Umarım daha önce bir başka arkadaş aynı konuya değinmemiştir. Eğer öyle ise affola.

Dünyanın bütün renkleri bir gün biraraya toplanmışlar ve hangi rengin en önemli en özel olduğunu tartışmaya başlamışlar:

YESIL demiş ki: "Elbette en önemli renk benim. Ben hayatın ve umudun rengiyim, çimenler, ağaçlar, yapraklar için seçilmişim, şöyle bir yeryüzüne bakin, her taraf benim rengimle kaplı."

MAVI hemen atılmış:"Sen sadece yeryüzünün rengisin, ya ben? Ben hem gökyüzünün hem denizin rengiyim. Gökyüzünün mavisi insanlara huzur verir, ve huzur olmadan siz hiçbir ise yaramazsınız""

SARI söz almış: "Siz dalga mi geçiyorsunuz?Ben bu dünyaya sıcaklık veren rengim, güneşin rengiyim, ben olmazsam soğuktan donarsınız hepiniz"

TURUNCU onun sözünü kesmiş: "Ya ben? Ben sağlık ve direncin rengiyim, insan yaşamı için gerekli vitaminler hep benim rengimde bulunur, portakalı, havucu düşünün, ben pek ortalarda görünen bir renk olmayabilirim ama güneş doğarken ve batarken gökyüzüne o güzel rengi veren de benim unutmayın"

KIRMIZI daha fazla dayanamamış: " Ben hepinizden üstünüm! Ben kan rengiyim!! Kan olmadan hayat olur mu! Ben tehlike ve cesaretin rengiyim! Savaşın ve ateşin rengiyim!! Aşkın ve tutkunun rengiyim! Bensiz bu dünya bomboş olurdu!"

MOR ayağa kalkmış: "Hepinizden ustun benim, ben asalet ve gücün rengiyim. Butun krallar, liderler beni seçmişlerdir, ben otorite ve bilgeliğin rengiyim, insanlar beni sorgulamaz., dinler ve itaat ederler"

ve bütün renkler hep bir ağızdan kavgaya tutuşmuşlar, her biri diğerini itip kakıyor "en büyük benim" diyormuş, derken, bir anda şimşekler çakmış, ve yağmur damlacıkları gökten düşmeye başlamış, bütün renkler neye uğradıklarını şaşırmışlar, korkuyla birbirlerine sarılmışlar, ve YAĞMUR' un sesi duyulmuş...

"Sizi *** renkler, bu kavganızın anlamı ne, bu üstünlük çabanız neden? Siz bilmiyor musunuz ki her biriniz farklı bir görev için yaratıldınız,birbirinizden farklısınız ve her biriniz kendinize özelsiniz şimdi elele tutusun ve bana gelin"

Renkler bunun üzerine kendilerinden çok utanmışlar, elele tutuşup birlikte gökyüzüne havalanmışlar ve bir yay seklini almışlar, Yağmur onlara "bundan böyle..."demiş," her yağmur yağdığında siz birleşip bir renk cümbüşü halinde gökyüzünden yeryüzüne uzanacaksınız, ve insanlar sizi gördükçe huzur duyacaklar, güç bulacaklar, insanlara yarınlar için umut olacaksınız.....gökyüzünü bir kuşak gibi saracaksınız ve size GOKKUSAGI diyecekler, anlaştık mi?"

Bu yüzden ne zaman dünyamız yağmurla yıkansa, ardından gökyüzünde GÖKKUŞAGI belirir.

Biz de gökkuşağındaki o renkler gibi birbirimizden farklıyız, ve hepimiz özeliz, bunu bilerek etrafımızla uyum içinde yaşamalıyız.