İnsanları Anlamak Zor - Koniks.com

İnsanlarımızın belki çok kötü huylarından birisi işinin tamama ermesinden sonra iyiliğe vesile olan kişi veya kişilerin kulak ardı yapılmasıdır.
Sadece bizim buralarda mı var bu huy, yoksa tüm memlekette mi, yoksa tüm dünya insanları da böyle midir?
Genel yapımız bu. İşimizi yapacak güç sahibini önce tespit ediyoruz. Tespit ettikten sonra iletişim yoluna girerek, işimizin olması için mücadele ettiriyoruz.
Samimi olarak gördüğü için işe yardımcı olan kişi, kendi işi gibi arkadaşının işini halletmeye çalışıyor.
Bin bir nazla işimizi karşı tarafa gördüren kişiye iyilik yapacağımızı düşünmek kadar kötü duygu olamaz(!)teşekkür etmek mi?
Olmaması gereken tüm sıfatları maalesef üzerimize aldık. Önce ben kendim yapılan iyilik ve güzelliğin kıymetini bilmem gerektiğini kavramam gerekiyor.
Başarılmayanı, başaran insanı takdir duygularımızı en samimi şekilde sunmamız icap eder iken, ne acıdır ki türlü ayak oyunlarıyla önlüyoruz.
Uçmaya, kanat çırpmaya başlayan kartalı avlıyoruz.
Adam yetişmiyor deriz. Sen yetişen adamın önünü açma yerine, köstek oluyorsan biraz kendine bakman gerekmez mi?
Dünyada ki yetişen tüm insanlar aynı varlık tarafından yaratıldı.
Organları da aynı.
İnanıyorum ki bizim insanımızın içinde imkân sunulsa, elinden tutulsa, destek çıkılsa, buralarda hayalini kuramadığımız hizmetler gelir.
Bilgi adına, ilim adına, kültür adına. Ama yok.
İnsanlarımızın bilgisine güvenmeliyiz. En önemlisi memlekete faydalı biriyse, o kişinin arkasında durmalıyız. İyi insanların toplumun eleştiri ve dedikodu dişlilerine öğüttürmemeliyiz.
Başta elif gibi olmalıyız.
İnsanları tanımak çok zor değil. İnsanları anlamak zor. Allah bizi gerçekten çok ama çok iyi biliyor. Ayetinde buyurduğu gibi maalesef insanlar çok nankörler. İnsanlarımız çok önemli vasıflarına sahip çıkamıyorlar.
İnsanların görünüşüyle, düşüncesi ve konuştuklarıyla, yaptıkları taban tabana zıt. Hiç beklemediğimiz davranışları serdeden kişiler de oluyor.
Bir kere bizler toplu yaşıyoruz. Toplu yaşayan insanların efkârı önemlidir. Bunu derken insanlar yapılan güzellikleri efkârı umumiye görüyor, birkaç zat göremiyor. Birçok insan anlıyor çok insanlar, lakin çokbilmiş ve arada fitne unsuru olan kişiler yapılanı tamamen zıt olarak aksettiriyorlar.
İnsan tabi ki yaptığı hizmetlerin karşısında vefasızlık görünce kırılıyordur. Kırılan kişilere bahane bulmamak gerekiyor.
Tabiî ki hizmette devamlılık vardır. Toplumda liderler çok az olur. İdareci azdır, idare edilen çoktur. İdareci konumunda bulunan arkadaşlarımızın açığından daha çok olumlu hareketlerini takdir etme kültürümüzü geliştirmeliyiz.
Olumsuzlukları görme fikrini attığımız gün daha mutlu olacağız. Olumlu düşünmeyi de ne zaman öğreniriz bilinmez, görünmez akşamın ufuklarına daha çok bakacak gibiyiz.
Yine buna rağmen ümidimizi yitirmeden, azda olsa yürekten, samimi olan arkadaşlarımızda yok değil.
Kaideyi bilirsiniz istisnalar kaideyi bozmaz. Hükümler çoğunluğa göre verilir kuralı gereğince, genel itibariyle çok acıdır ama çoğu insanımız daha çok menfaati varsa var, menfaati yoksa yok.
Siz tüm güzellikleri verin. Gücünüzden faydalandırın. Maddi manevi varlığınızı serin. Yarın hiç bunları yapmamış gibi konuşulursunuz.
İnsanların gücünden yararlandıktan sonra, azıcık olumsuzluk yaşanınca kendilerine temize çıkaranlarda olumlu insanlar değillerdir. İşte insanların en çok zoruna giden düşüncelerden biri de budur.
Yapılan güzellikleri, nedendir bilinmez insanlarımız çok çabuk unutan hafızaya sahipler.
İnsanların kişilikli olmasını önemser toplum bilimciler.
Konuşmaların değeri vardır ama kişiliğin ölçütünün vaadin sonucudur. Vaadi yapabilecekken yapmayan insan, size dürüstlük konusunda ne anlatabilir?
Anlatsa da ne anlarız ki. Önemli olan hayatta sözümüzün arkasında durmak. Şartlardan dolayı sözümüzün aksini yapmak zorunda isek, vaat ettiğimiz mevzuunu ümit eden kişiye anında izah etmemiz gerekir.
İnsanlarımızın tespitleri ne kadar doğru bilinmez lakin insan varsa mesele var demektir. Bazılarının her tarafı problem olması çok acıdır.
Menfaatten çok itibarlı değerlerimiz var. Sahi o değerlerimize ne oldu?