BEŞ ÖNEMLİ DERS..Kıssalar. - Koniks.com

BEŞ ÖNEMLI DERS


Birinci Ve De En Önemli Ders.

Okuldaki ikinci ayımda, hocamız test sorularını dağıttı. Ben okulun en iyi öğrencilerinden biriydim. Son soruya kadar soluk almadan geldim ve orada çakıldım kaldım.

Son soru şöyleydi: " Her gün okulu temizleyen hademe kadının ilk adi nedir?.. "

Bu herhalde bir çeşit saka olmalıydı. Kadını silerken hemen her gün görüyordum. Uzun boylu, siyah saçlı bir kadındı. 50'lerinde falan olmalıydı. Ama adini nereden bilecektim ki!..

Son soruyu yanıtsız bırakıp kağıdı teslim ettim. Sure biterken bir öğrenci, son sorunun test sonuçlarına dahil olup olmadığını sordu.

"tabii dahil" dedi, hocamız.. "İs yaşamınız boyunca insanlarla karsılaşacaksınız. Hepsi birbirinden farklı insanlar. Ama hepsi sizin ilginiz ve dikkatinizi hak eden insanlar bunlar.

Onlara sadece gülümsemeniz ve 'merhaba' demeniz gerekse bile.."
Bu dersi hayatim boyunca unutmadım. Hademenin adini da.. Dorothy idi.

İkinci Önemli Ders Yağmurda Otostop!.
.
Bir gece vakit, gece yarısına doğru Alabama otoyolunun kenarında duran bir zenci kadın gördüm. Bardaktan boşanırcasına yağan yağmura rağmen, bozulan arabasının dışında duruyor ve dikkati çekmeye çalışıyordu. Gecen her arabaya el sallıyordu.

Yanında durdum. 60'li yıllarda bir beyazın bir zenciye hem de Alabama'da yardıma kalkışması pek olağan şeylerden değildi. Onu kente kadar ***ürdüm. Bir taksi durağına bıraktım.

Ayrılırken ille de adresimi istedi.Verdim.

Bir hafta sonra kapım çalındı. Muazzam bir konsol televizyon indiriyordu adamlar. Bir de not ekliydi, armağanda..

"gecen gece otoyolda bana yardımınıza teşekkür ederim." o korkunç yağmur sadece elbiselerimi değil, ruhumu da sırılsıklam etmişti. Kendime güvenimi yitirmek üzereydim, siz çıka geldiniz. Sizin sayenizde ölmekte olan kocamın yatağının bas ucuna zamanında ulaşmayı basardım. Biraz sonra son nefesini verdi.

Tanrı bana yardim eden sizi ve başkalarına karşılık beklemeksizin yardim eden herkesi kutsasın!..

En iyi dileklerimle,
Bayan Nat King Cole."

Üçüncü Önemli Ders Size Hizmet Edenleri Hep Hatırlayın..

Bir pastanın üç otuz paraya satıldığı günlerde 10 yasında bir çocuk pastaneye girdi. Garson kız hemen koştu.. Çocuk sordu:

"Çikolatalı pasta kaç para?.."

"50 Cent!.."

Çocuk cebinden çıkardığı bozuklukları saydı. Bir daha sordu:

"Peki dondurma ne kadar.."

"35 Cent" dedi garson kız sabırsızlıkla..

Dükkanda yığınla müşteri vardı ve kız hepsine tek basına koşuşturuyordu. Bu çocukla daha ne kadar vakit geçirebilirdi ki..

Çocuk parasını bir daha saydı ve "Bir dondurma alabilir miyim lütfen" dedi.

Kız dondurmayı getirdi. Fişi tabağın kenarına koydu ve öteki masaya koştu.

Çocuk dondurmasını bitirdi. Fişi kasaya ödedi. Garson kız masayı temizlemek üzere geldiğinde, gözleri doldu birden. Masayı sanki akan yasları temizleyecekti.

Bos dondurma tabağının yanında çocuğun Bıraktığı 15 Centlik bahşiş duruyordu..

Dördüncü Önemli Ders Yolumuzdaki Engeller..

Eski zamanlarda bir kral, saraya gelen yolun üzerine kocaman bir kaya koydurmuş, kendisi de pencereye oturmuştu. Bakalım neler olacaktı?.

Ülkenin en zengin tüccarları, en güçlü kervancıları, saray görevlileri birer birer geldiler, Sabahtan öğlene kadar. Hepsi kayanın etrafından dolaşıp saraya girdiler. Pek çoğu kralı yüksek sesle eleştirdi. Halkından bu kadar vergi alıyor, ama yolları temiz tutamıyordu.

Sonunda bir koylu çıkageldi. Saraya meyve ve sebze getiriyordu. Sırtındaki küfeyi yere indirdi, iki eli ile kayaya sarıldı ve ıkına sıkına itmeye başladı. Sonunda kan ter içinde kaldı ama, kayayı da yolun kenarına çekti.

Tam küfesini yeniden sırtına almak üzereydi ki, kayanın eski yerinde bir kesenin durduğunu gördü. Açtı..

Kese altın doluydu. Bir de kralın notu vardı içinde.. "Bu altınlar kayayı yoldan çeken kişiye aittir" diyordu kral.

Köylü, bugün dahi pek çoğumuzun farkında olmadığı bir ders almıştı. "her engel, yasam koşullarınızı daha iyileştirecek bir fırsattır.."

Besinci Önemli Ders Önemli Olan Vermektir.
.
Yıllar önce hastanede çalışırken, ağır hasta bir kız getirdiler. Tek yasam şansı beş yasındaki kardeşinden acil kan nakli idi.

Küçük oğlan ayni hastalıktan mucizevi şekilde Kurtulmuş ve kanında o hastalığın mikroplarını yok eden bağışıklık oluşmuştu. Doktor durumu beş yaşındaki oğlana anlattı ve ablasına kan verip vermeyeceğini Sordu.

Küçük çocuk bir an duraksadı. Sonra derin bir nefes aldı ve "Eğer kurtulacaksa, veririm kanımı" dedi.

Kan nakli yapılırken, ablasının gözlerinin içine bakıyor ve gülümsüyordu. Kızın yanaklarına yeniden renk gelmeye başlamıştı, ama küçük çocuğun yüzü de giderek soluyordu..

Gülümsemesi de yok oldu.

Titreyen bir sesle doktora sordu: "Hemen mi öleceğim?.."

Ufaklık, doktoru yanlış anlamıştı, ablasına vücudundaki bütün kani verip, öleceğini
düşünüyordu.

Bana gönderenin notu :

Bu maili 5-10 veya daha fazla kişiye, içinizden gelmeden göndermeyin.

Hiç kimseye göndermezseniz de bir şey olmaz zaten. Eğer burada anlatılanlar sizi hiç bir şekilde etkilemediyse içinizdeki bazı duyguları kaybetmişsinizdir.

ASLINDA EN ÖNEMLI SEY, ELINIZDEKI DEGERLERIN FARKINDA OLUP, KIYMETINI BILMEKTIR..

GÜN GELIR BURUN KIVIRDIGINIZ SEYLERI DE BIR BAKMISSINIZ KI YITIRMISSINIZ....:(( SANIRIM HAYATTAKI EN KÖTÜ SEYDE BU OLSA GEREK...

YAŞAMINIZI CİDDİYE ALIN..!! :)

RUHUNUZUN GÜNEŞ" HİÇ BATMASIN

O.KUTLU