Parmaklarınızın Ucuna Bakın - Koniks.com

Kendimi ne zaman işe yaramaz ve aciz hissetsem, aynı duyguları hissettiğim bir anda, eski bir dostun uzun zaman önce söyledikleri gelir aklıma. Yüzümü kocaman bir gülümseme sarar.

Bana; “Kendini her aciz ve işe yaramaz hissettiğinde, parmağının ucuna bak”demişti.
O sıra o kadar üzgün ve duygularımın içinde o denli kaybolmuştum ki, kendi sesimi bile tanıyamaz bir halde çok kısık bir ses tonu ile Neden,”demiştim.

“Çünkü o parmak izlerinden bu yeryüzünde başka hiç kimsede yok” demiş ve eklemişti, “Sen özelsin. İnanmazsan parmaklarının ucuna bak.”
Birden sanki dirilmiştim. Evet, ben özeldim.
Herkes aslında özeldir. Ama beni o günden sonra diğerlerinden ayıran tek ayırt edici özelliğim kendimin özel olduğumun farkında olmamdı.
Hala karamsarlığa düştüğümde, bazen umutsuzluklarla boğuştuğumda o dostumu
hatırlar ve parmağımın ucuna, yüzümde büyük bir gülümseme ile bakar ve kendi kendime “Sen özelsin. Bunların hepsini atlatırsın.” derim.

“Önce ne istediğimi iyi belirlersem, sonra o istediğime ulaşmak için ne gerekiyorsa yaparım!”diye düşünüyorum.
Elinizi tam üç kez gözlerinizin önünde çırpın “Ne oldu şimdi?” “Üç saniye hayatınızdan uçtu gitti ve hiçbir şey o üç saniyeyi geri getiremez”.
“Hayatı, istediğim gibi yaşıyorum artık, bir gün arkama dönüp baktığımda uçup giden o saniyelerin bomboş bir ömür haline geldiğini görmek
istemiyorsam tabii!”
Farkındasınız değil mi? Hayatlarımız saniye, dakika, saat dilimlerine bölünmüş, akıp gidiyor. Ve biz akan bir saliseyi bile geri dönüp tekrar yaşayamıyoruz. Onları geri getiremiyoruz. Aynaya baktığımızda her gün yeni bir beyaz saç telini ve yüzümüzde acımasızca akıp giden dakikaların izini, birer kırışıklık olarak seyrediyoruz.
Peki biz hayattan ne bekliyoruz? Beklentilerimiz için varımız yoğumuz ile savaşıyor muyuz zaman denen acımasız düşmanla? Oysa parmaklarınızın ucuna
bakın bir kez.
Sonra da parmaklarınızı üç kez şıklatın. Orada gördüğünüz parmak izleri sizden başka kimsede yok ve parmaklarınızın ucundan çıkan o ses
hayatınızın bomboş geçmiş üç saniyesi oldu, geçti gitti işte…
Siz özelsiniz, siz yeryüzünde teksiniz… O zaman hayattan beklediklerimiz de bize layık olmalı, özel olmalı, ulaşılması için savaşa değer olmalı.
Zaman denen canavar galip gelmeden, biz hayattan beklentilerimize ulaşmalıyız ki, geçip giden zamana rağmen, geriye dönüp baktığımızda kucak dolusu mutluluk ve beklentilere ulaşmanın hazzı ile zaman zaman yüzümüzde kocaman bir gülümse ile nanik yapabilelim…

“Acımasızca akıp gidiyorsun ama ben seni hissediyorum, istediğim hiçbir şeyi ertelemiyorum ve istediklerimi elde etmek için hayatla savaşıyorum”

Siz hala ne duruyorsunuz?
Koşun telefona, bir dostunuzu arayın.

alıntı