Türkiye'de İş Bulamıyorlar Mış Mış Mış!!!! - Sayfa 2 - Koniks.com

Peki Sayın Kablan. sen ;
"Tarihin tozlu sayfalarinda kalmis dusuncelerle isverene kufretmek, "isciler kardes, patron kalles" sloganlari atmak herseyden once hedef saptirmaktir. " diyerek, işçi kardeşlerim, fazla ileri gitmeyin ha yoksa bu ülke kominist olur kızıl ordu gelir edebiyatı yapmaya devam et...

Sen, aman ha Patronlara düşman olusanız, her yıl 40 milyar dolar hazineden şuna buna akmaz ve iş yerleriniz kapanır ve işsiz kalısınız, onun için 10 dolara çalışın, demeye devam et..
Ne diyeyim Allah selamet versin.

Ben ise herzaman alın terini, emeği, ülke kaynaklarını, şöyle yada böyle, korku salarak çalanlara karşı durmaya ve ülken insanının MODER KÖLELİKTEN kurtulması için bildiğim doğruları söyleyemeye devam edeceğim.
Selametle...

Ben ekonomi uzerine bilimsel tezleri tartismaya getiriyorum harpaci kardesim, karsi bir dusuncen veya tezin varsa buyur meydan senin. Eger yoksa yine de buyur ancak bir sartla; kendi secaatini, icraatini bana yakistirma.
Yazilari okuyan kimin edebiyat yaptigini cok iyi ayirtedebilir.

Ama yok illa da edebiyat istiyorum diyorsan o zaman ben sana dogu'dan ve guneydogu'dan bahsedeyim. O senin begenmedigin 10 dolar gunluk yevmiye ile bir ay ailesini gecindiren insanlar var orada.
Yine senin begenmedigin gunluk 10 dolar yevmiye icin 10 gun calismaya razi insanlar var bu bolgelerde. Yeter ki is olsun, imkan olsun...
Sen kizilordu destekli(!) yazilarla hamaset edebiyati yapip 10 dolara CALISAN iscilerin haklarini kahramanca kurtarip maaslarini yukseltirken, mutlu azinligin bir baska turlusunu olusturdugunun farkina varma, ne cikar olsun! Fabrika yatirimina donusemeyen milli hasila dogu'da, guneydogu'da 10 milyonun uzerinde issiz dolayisiyla gercek ac insana sebep oluyor, amaan canim olsun, bizim meselemiz calisanlarin maaslarini 10 dolardan daha yuksege cekmek. Bize ne CALISMA IMKANI OLMAYANLARDAN!
Eger azicik kafanizi sloganlardan kaldirip, etrafiniza bakip gercekleri gorebilseydiniz, gunluk 10 dolar isciligin dusuk oldugunu soyleyebilir miydiniz acaba?
GERCEKLER;
80'li yillarda baslayip ulkemize akin eden arap tuccarlar nerede? ardindan devam eden avrupali alicilar ve ruslar nerede simdi? ben soyleleyim size; burada benim yasadigim ulkede, yani Cin'de... kizil ordudan daha kizil komunist Cin'de.
Simdi Cin; '500 milyar dolarimiz var, bize ne satacaksiniz?' diye soruyor bu islerden sorumlu bakanlarimiza.. Ne satacagiz sizce? ne satabiliriz daha dogrusu? 10 milyon issiz ve ac insan mi, yoksa yevmiyesini 10 dolarin uzerine cikardik diye ovunecegimiz isciler mi? ne satacagiz harpaci kardesim?
Istatistiklere gore her 25 dakikada bir fabrika kuruluyor burada.
Isciler gunluk 10 dolara degil 1 dolara calisiyorlar.
Ihracat rakamlari bizim hayal edemeyecegimiz seviyelerde. Her isci 1 dolara calisirken sunu cok iyi biliyor: Elde edilen milli hasila ona temel ihtiyaclarini daha ucuz karsilama imkani verecek. Ve goruyor, ulasim, barinma, gida ve enerji ihtiyaclarini her gecen gun daha ucuza temin edebiliyor. Fabrika kurmak isteyen yatirimci calistiracagi insan sayisina gore tesvikler aliyor. Tesvikle lojman yapiyor. Enerji ve hammade ihtiyaclarini devletin destegi ile minimum maliyetlerle karsiliyor. Yapacagi her yatirimda (Bizdeki gibi karsisinda degil) yaninda devletini buluyor.
Komunist Cin'de sosyal guvence (Turkcesi SSK) yok. Isciler calisirsa karnini doyurabiliyor, calisma imkani olanlar bunun cok buyuk bir ayricalik oldugunun zaten FARKINDALAR. Cunku ulkenin sartlari boyle. Bizim gibi kendilerini kaf daginin tepesinde gormuyorlar. Imkanlarinin ve imkansizliklarinin farkindalar, buna gore stratejiler gelistirmisler. Maaslar 2 dolara cikarilsin diye surekli mizmizlik yapip 'kustum, oynamiyorum' demeyip durmadan calisiyorlar.
Her gecen gun halkin refah seviyesi daha da yukseliyor. Gorunuse gore Cinli yoneticiler cok akillica davranarak sadece calisan kesimin imkanlarini iyilestirmektense elde ettikleri parasal guc ile ulkenin her yerinde kalkinmanin saglanmasi icin caba harciyorlar.
Biz bunu saglayamadik. Elde edilen milli hasilanin genele yayilmasini saglamak yerine calisanlarin maasini nasil 10 dolardan yukari cikaririz meselesinin pesine dustuk. Oysa bu ulkede calisma imkani buldugu icin gunde 10 dolar kazanabilen insanlar yasamiyor sadece. Hicbir imkana sahip olmayan gercekten ac ve gercekten issiz milyonlarca insan var.
Keske calisanlar 10 degil 5 dolar alsalardi, keske aradaki fark; sifir geliri olan insanlara is imkani olarak goturulebilseydi de yani sira onlarin da 5 dolar kazanabilmeleri saglansaydi.
Fakat savunulan davalarda ulkem, vatandasim, insanim anlayisindan cok sahsi menfaatlerin, kisisel hesaplarin on planda oldugunu goruyorum.

Bir gun isciler cikip 'isci haklari' yerine 'ULKEMIN CIKARLARI' diye bagirirlarsa, bu sese sorumlu kisiler kulak verirlerse, isvereni, issizi, bilim adami, ogrencisi, gazetecisi, sendikacisi vs hepsi bu sese ortak olursa ancak o zaman bir seylerin olumlu manada degisecegine inaniyorum.

Yoksa herkes bulundugu yerde 'BENIM hakkim' dedikce bir kesim ac kalirken diger kesim 10 dolari begenmez, fasit daire icinde doner dururuz.

Sayın Kablan, senin anlattıklarını, ben bizat yaşadım.
Çin e gittiğimde azeri bir Türk iş adamı ile tanıştım. Ben Türküm ülkemi ve milletimi seviyorum ve Türkiyede yatırım yapmak istiyorum diye işe başladım diyor.
Buraya gelmeden önce Türkiyede hangi kıpıyı çaldıysam bana ne yapacaksın, ne edeceksin gibi ahiret sorular ile tam bir altarnatif soguncu muamelesi yaptılar diyor.
Baktım ki ben bu bürokrasiyi aşmıyacağım ve de hep ** patron muamelesi göreceğim.
Bunun üzerine Çin e geldim.
Çin de yatırım yapacağımı söyleyince, Çin devleti bana hemen bir adam tahsis etti ve tüm dairelere bu adamla gittim ve bürokratik işlerimi tıkır tıkır halletiler.
Çinde, bir işletme kurmaya niyetli iken şu anda üç fabrikam oldu.
İşçiler 100 dolar aylık ücret alıyor, 100 kişilik koğuşlarda kalıyor ve yattıkları yerde ısıyı yükseltiğimde bile müdahale edip aman ülkemiz bu yakıtı ithal ediyor fazla yakma biz soğuktada yatarız diye bana müdahale ediyorlar.
Bir iş kazası ya da bir işçi ölümü olduğunda ( başka ülkede olsa süründürürler) polis geliyor ve bir tutanak tutup olayı kapatıyor. Vs. vs. vs.

Söylediklerinin hepsini doğru ve katılıyorum.
Tabi ki var olmak için; rekabet, rekabet için çok çalışmak çok üretmek gerekiyor.
Ama neden Çin i örnek alıyorsun ya da uzak doğuyu.
illa kötüyü mü örnek alıp onun gibi olmak zorunda mıyız?
Almanya'ya, Japonya ya bir bak, ne üretiyor ve neyi kime satıyorlar.
Almanyanın da dış ticaret fazlası da 100 Milyar dolarlar civarında, İnsanı ve ülkesi refah içinde.
Hedefini çör çöp üretmeye bağlamamış.
İtalyanın, Fransanın, tüm avrupanın ve Çinin kullandığı fabrika yapan fabrikaları ve bilim, teknoloji üretiyor. çörle çöple uğraşmıyorlar.

Neden ülkemizin ve insanımızın hedefini yüksek tutmuyoruz.
Japonyada gıda maddeleri o kadar pahalıydı ki şaşırdım ve neden türkiyeden buraya gıda ürünleri gelmiyor diye sordum.
Gümrükler mi çok yüksek diye düşündüm.
Hayır dediler burada gıda ürünlerinden gümrük alınmıyor ama gümrüklerde bir kontrol labaratuvarı var ve insan sağlığına zararlı olmayan her ürün burayı geçer bu ülkeye girer dediler.
Biliyormusun, koca Türkiyeden, Japon gümrüğünü geçen tek bir ürün vardı.

Tabi şartlar her geçen gün değişiyor. Kalite ve rekabet de belki bu çör çöp üretmek yolundan geçerek oluyor ama hedefimiz hep daha yüksek olmalı ve insanımıza, "ne istiyorsun be; bu sana çok bile otur şükret" demek çok doğru olmasa gerek.
Lafı uzatmayayım, sen kabul etmesen de gerçekten aynı şeyleri söylüyoruz ama baktığımız yerler farklı.

Japonya deyince aklima eski bir soz geldi. Bilmem buradakilerin yaslari bu sozu hatirlayacak kadar var midir: "Japon mali, tapon mali."
Tapon mal, yani hic bir ise yaramayan, kalitesiz, hemen bozulacak mal...
Japonya tamamen taklit ile yola cikmisti II.Dunya savasindan sonra. Calisanlarin durumu hic iyi degildi. Devlet, savas sebebiyle ekonomisi cokmus, bir cok yonden bitmis durumdaydi. ABD'nin savas tazminati olarak odedigi parayi ve vatansever halkini kullanip uretime yoneldi. Ucuz ve kalitesiz taklitlerle buyuk bir ihtiyaca cevap verdiler. Ardindan yaptiklarini daha iyilestirebilmek icin surekli kafa yordular. (Kaizen Felsefesi) Simdi bir cok alanda en iyi Japonlardir diyoruz.
Simdi ayni yoldan Cin gidiyor.
Biz de gidebilirdik.
Ortadogu, dagilan Dogu Bloku Ulkeleri, Tuccar Avrupa Ulkeleri, hatta Afrika'nin buyuk bir bolumu bizim icin cok iyi pazar olabilirdi. Rahmetli Turgut Ozal'in actigi yoldan devam edemedik. Uretimden ve dissatimdan elde edilen gelirler tekrar uretime cevrilecegi yerde isvereni de iscisi de daha luks nasil yasarim, daha fazla kazanip nasil daha fazla harcarim derdine dustu. (Yozlasmis eglence anlayisi da o donemden sonra ortaya cikti. Afedersiniz ayinin yagi bol olunca...)Yine o donemden kalma bir aliskanlikla simdi isverenlerin cogu %10-20 karlari dusuk buluyor, bu kadar kar ile calisilir mi diye dudak bukuyor. Hakeza isciler de o donemdeki yuksek kazanclarini hatirlayip rekabet sartlari icinde bir isverenin verebilecegi en iyi ucretlere kucumseyerek bakiyor, 'O paraya calisacagima kahvehanede bos otururum daha iyi!' diyebiliyorlar. O gunlerin tekrar geri gelecegi hayaliyle avunup duruyorlar. Oysa bu gun artik kendimizi Kaf Dagi'nin tepesinde gormekten vazgecip Turkiye'nin ekonomik ve siyasi konjonkturunu gercekci bir sekilde ortaya koymamiz gerekmektedir.
Tabi oncesinde var olan ancak 'arpalik'larin cogalmasi ile ayyuka cikan vurgunculuk yine ayni yanlis uygulamalarin, zayif idarenin mahsulu. Burokrasi kurumlarinin bu kadar guclu oldugu bir ortamda siyasi iradenin soz hakki, elde edilen milli hasilanin halkin yararindan cok belli bir zumrenin kasasini doldurmasini engellemeye yetmedi. Popularist politikalar da demokrasiye gecis calismalarinin vazgecilmez yan etkisi olarak ekonomik buyumenin tam bir bas belasi haline geldi.
Egitim kurumlarinin siyasi guc elde etme fabrikalarina ya da dunyevi cikarlarin ibadethanesi haline getirilmesi ise hem dis kaynakli dusmanlarin hem de yerli isbirlikcilerin vurdugu en buyuk darbe oldu belki de.

Dolayisiyla ne bilimsel alanda ne de ekonomik alanda ilerme kaydedemedik.
Sonuc; mutsuz isveren, mutsuz calisan ve 10 milyonun uzerinde ac insan...

Benim tespitlerim kisaca boyle. Bu olumsuzluklari ucretleri yukselterek veya patronlara lanet ederek bertaraf edeceksek ne ala!

Eger oyleyse ilk ben baslarim lanet okumaya!

akbank........
ve sözün özünden bir kesit de burada....
http://www.koniks.com/topic.asp?TOPIC_ID=4385

26 süper zenginimiz, 26 milyon açımız’ var
..........
Sonuç: Son 5 yılın mucize ekonomisi “Türkiye’de” geldiğimiz nokta çok açık; dünya üstünde sadece “Rusya ve Hindistan” ile kıyaslanacak kadar “bozuk” bir yapı, 26 milyon açlık sınırında vatandaş, yılda Türk halkından 50 milyar dolar üzerinde “rant sağlayan” yabancı sermaye ve bankacılıktan en küçük üretim tesisine kadar “yabancı eline geçmiş” reel ekonomik dinamikler...

Son söz: “26 zengin, 26 milyon açlık sınırında vatandaşımız” yazısını “eleştirmek” amacıyla yazmadım. Nerede olduğumuzu görelim ve “yapmamız gerekenleri toplumsal olarak sorgulayalım” ruh hali içinde yazmayı denedim.
..........
Vatan, Yiğit Bulut

"Kucaginizda ici hava dolu bir balon varsa derine inmeniz mumkun olmaz, yuzeyde gezinir durursunuz."

Dun baska biri, bu gun; gelir dagilimindaki adaletsizligin son 5 yilda ortaya ciktigi, yarin bir baska havayla sisirilmis bir balonla yuzeyde gezmeye devam ediyoruz demekki..

Herneyse, ben sıkıldım bu muhabbetten, başka bir başlıktaki beğendiğim bir yazıyı buraya kopyala**** altına da imzamı atıyorum.

Çalışana çok gördüğünüz 10 doların, nerlere saçıldığına bir bakın?
Neyi ve kimi savunuyorsunuz?
işçiye şükretmiyor diye kızarken, hiçbir emek ve üretim olmayan, para ile para kazandırma yoluyla borcumuzun kaç katı faiz ödüyoruz acaba? kimin cebinden gidiyor bunlar ve de ne için gidiyor???????

Türkiye 25 Yılda 433 Milyar Dolar Faiz Ödedi
(Bugün, 10:55 ANKA)

Türkiye'nin son 25 yılda bütçeden 433 milyar dolarlık faiz ödemesinde bulunduğu belirlendi. 1983-2007 yılları arasında devlet, halktan topladığı her 100 dolarlık verginin 51 dolarını faiz ödemeleri için kullandı.

DÜNYA İSTİHDAM HARİTASI

Uluslararası Çalışma Örgütü, istihdam raporunu yayınladı. Raporda dünyada istihdamın değişen yüzüne ışık tutulurken, işgücü piyasasına ilişkin çok önemli noktalar yer alıyor.

Kadınların işgücüne katılım oranı 1996'da yüzde 53 iken, 2006'da yüzde 52.5'e geriledi. Bu düşüş, 15-24 yaş arası genç kızların eğitime katılımlarının artması ve dolayısıyla işgücüne katılımlarının düşmesinden kaynaklandı. Öte yandan ekonomik aktivite içerisinde yer alan erkeklerin oranı ise yüzde 78.9 seviyesinde bulunuyor.

Kadın ve erkeklerin istihdama katılmaları açısından en büyük fark Ortadoğu, Kuzey Afrika ve Güney Asya'da. Bu bölgelerde erkeklerin işgücüne katılım oranı kadınlarınkinden yüzde 45'ten daha fazla. Doğu Asya ile gelişmiş ülkeler ve AB üyesi ülkelerde ise bu fark en düşük seviyede bulunuyor.

Özellikle gelişmiş ülkelerde çalışanların büyük bölümü ücretli. Sub Saharan Afrika ve Güney Asya'nın gelişmekte olan ülkelerinde ise insanlar kendi başlarına çalışmayı tercih ediyor.

Son yıllarda tarım sektörü istihdamın kalesi olma özelliği kaybetti ve yerini hizmet sektörüne bıraktı. 2006 verilerine göre hizmet sektöründe toplam istihdamın yüzde 42'si karşılanırken, bu rakam tarımda yüzde 36.1'e indi. Sanayi sektörü ise son 10 yılda önemli bir değişim göstermedi. Sektör, toplam istihdamın yüzde 21.9'unu karşılıyor.

Tarım sektörü, fakir ülkeler için halen en önemli istihdam kaynağı. Sub Saharan Afrika (Sahara Çölünün alt tarafında yer alan ülkeler) ülkelerinde 10 kişiden 7'si tarımda çalışıyor. Bu rakam Güney ve güneydoğu Asya ile Pasifik ülkelerinde ise 5 kişi.

Verimlilik seviyeleri son 10 yılda hemen hemen tüm bölgelerde arttı. En hızlı artış, kişi başına verimliliğin neredeyse ikiye katlandığı Doğu Asya'da görüldü. Aynı şekilde Güneydoğu Avrupa, Avrupa Merkez ve Güney Asya'da da verimlilik yüzde 50 seviyesinde arttı.

Dünya genelinde verimliliğin en yüksek olduğu ülke 63 bin 885 dolar ile ABD. ABD'yi 55 bin 986 dolar ile İrlanda, 55 bin 641 dolar ile Lüksemburg izliyor. Saat başına verimliliğe bakıldığında ise dünya lideri Norveç. Çalışılan saat başına verimliliğin 37.99 dolar olduğu Norveç'i 35.63 dolar ile ABD ve 35.08 dolar ile Fransa izliyor.

Yıllık toplam çalışma süresinin 2 bin 200 saati geçtiği yedi Asya ülkesi bulunuyor; Güney Kore, Çin, Malezya, Tayland, Sri Lanka ve Hong Kong. Birçok Avrupa Birliği ülkesinde ise çalışma süreleri diğerlerine göre çok daha düşük. Belçika, Danimarka, Fransa, Almanya ve Hollanda'da yıllık çalışma süresi 1.600 saatten az.

Erkeklerle kadınların toplam çalışma süreleri ülkelere göre farklılık gösterse de, genel olarak erkenlerin kadınlara oranla daha fazla çalıştığı söylenebilir.

Latin Amerika, Afrika ve Pasifik bölgelerindeki ülkelerin yarısında, sekiz kişiden biri part-time çalışıyor. Kıta Avrupası ve Doğu Avrupa'da ise, tam tersine, part time çalışma oranı düşük.

Dünya genelinde eğitimli iş gücüne yönelik talep artıyor. Özellikle gelişmiş ülkelerde bu fark çok daha net. Bu ülkelerde ilkokul mezunu bir kişinin yükseköğretim mezunlarına göre işsiz kalma oranı 3 kat daha yüksek.

Ülkelerin büyük bir kısmında yetişkinler arasında cehalet oranı gençlerden daha fazla. Bu pozitif trend, gençlerin ailelerine göre daha iyi beceriler elde edebileceğini gösteriyor.

Eğitimsiz kadın oranının eğitimsiz erkek oranından yüzde 25 daha fazla olduğu 14 ülke var; Afganistan, Angola, Orta Afrika Cumhuriyeti, Çad, Kongo, Etopya, Mısır, Fas, Mozambik, Nepal, Nijer, Pakistan, Togo ve Yemen.

1993-2005 yılları arasında hizmet sektörü hem istihdam artışında hem de büyümede ilk sırada yer aldı. Sektördeki her yüzde 1'lik büyümeye karşı istihdam yüzde 0.67 artış gösterdi. Buna karşılık sanayi sektöründeki ve tarımdaki büyüme istihdamdan ziyade verimlilik artışından sağlandı.

Gelişmiş ülkeler ve Avrupa Birliği'nde tarımdan hizmet sektörüne doğru yapısal bir dönüşüm yaşandı. Orta ve Güneydoğu Avrupa ile Latin Amerika ve Afrika ülkelerinde ise istihdamdaki düşüşe rağmen tarım sektörü büyüdü.

Doğu Asya'da tarım, sanayi ve hizmetler sektöründe, hem istihdam artışı hem de verimlilik artışı kaynaklı hızlı bir büyüme gerçekleşti. Bu yükselen trend istihdamı ve verimliliği artırdı, fakirliği azalttı.

2005-2006 yılları arasında dünya genelindeki işsizlik yüzde 6.4'ten yüzde 6.3'e indi ve son yıllarda ekonomide yaşanan büyümeyi teyit etti. İşsizlik daha çok genç nüfus arasında görülüyor. Bazı ülkelerde genç işsizliği, yetişkin işsizliğinin iki katı seviyesinde bulunuyor.

Dünya genelindeki birçok bölgede işsizlik kritik yüzde 5 bandının altında bulunuyor. Orta ve Güneydoğu Avrupa ile C.I.S ülkelerinde (Azerbaycan, Kazakistan, Özbekistan, Türkmenistan, Tacikistan, Kırgızistan, Gürcistan, Moldovya) işsizlik oranı yüzde 5'in üzerinde. Ayrıca Sub Saharan ülkeleri de işsizliğin en yüksek olduğu bölgelerden.

Asya'da günde bir doların altında bir gelirle yaşamak zorunda olanların sayısında ciddi bir düşüş gözlendi. 1996-2006 yılları arasında bu sayı 148 milyon kişi azaldı. Sub Sahara Afrika ülkelerinde ise ters bir trend izlendi. Bölgenin düşük ekonomik performansı, günde 1 doların altında bir gelirle yaşamak zorunda olanların sayısını 24 milyon kişi artırdı.

Hürriyet

http://fotoanaliz.hurriyet.com.tr/galeridetay.aspx?cid=5973

merhaba işsizlik değil iş beyenmemzlikde değil tamam doğru bağzı insanlar iş beğenmiyolar ama bizler ne yapalım ben ilkokul mezunuyum 30 yaşındayım yapmadığım iş kalmadı bakıcılıktan tutun ortacılık yaptım tekstilde ve kendimi yetiştirp makineci oldum bilgisayar öğrendim ama iş bulamıyorum nedenine gelince ya ilkokul mezunu olmamdan yada yaşımdan ötürü vermiyolar patronlar iş kabiliyetine değil görüntüsüne önem veriyolar şimdi söyleyin kim suçlu.şu an iş arıyorum bayanların çalışabileceği işlerde kısıtlı her yerde çalışamzlar güvenilir bir iş bulmakta zor ha birde şu var iki iş yeri değiştirdim ve alacağım kaldı ne yapalım şimdi nerde benim emeğim onu diyorum iş çok güvenilir iş yok.