İyilik Ve Vefa. . . . . Can Dündar'dan. . . - Koniks.com

İYİLİK VE VEFA

Bir kurdu avcilar fena halde sıkıştırmıştır.
Kurt ormanda oraya buraya kaçmakta, ancak peşindeki avcilari bir türlü ekememektedir.
Canini kurtarmak için deli gibi koşarken bir köylüye rastlar.
Köylü elinde yabasiyla tarlasina girmektedir.
Kurt adamin önüne çöker ve yalvarmaya başlar:


"Ey insan ne olur yardim et bana, peşimdeki avcilardan kaçacak nefesim kalmadi, eğer sen yardim etmezsen biraz sonra yakalayip öldürecekler. "

Köylü bir an düşündükten sonra yanindaki boş çuvali açar, kurda içine girmesini söyler.
Çuvalin ağzini bağ lar, sirtina vurur ve yürümeye devam eder.


Birkaç dakika sonra da avcilara rastlar.
Avcilar köylüye bu civarda bir kurt görüp görmediğini sorarlar, köylü "görmedim" der ve avcilar uzaklaşir.
Avcilarin iyice uzaklaştiğindan emin olduktan sonra köylü sirtindaki torbayi indirir, ağzini açar, kurdu dişari salar.


"Çok teşekkür ederim" der kurt, "Bana büyük bir iyilik yaptin"
"Önemli değil" der köylü ve tarlasina gitmek üzere yürümeye baslar.
"Bir dakika" diye seslenir kurt: Çok uzun zamandir bu avcilardan kaçiyorum, çok bitkin dü ştüm, açim, kuvvetimi toplamam için bir şeyler yemem lazim ve burada senden başka yiyecek bir şey yok."


Köylü şaşirir:
"Olur mu, ben senin hayatini kurtardim."
"Yapilan iyiliklerden, verilen hizmetlerden daha çabuk unutulan bir şey yoktur" der kurt.
"Ben de kendi çikarim için senin iyiliğini unutmak ve seni yemek zorundayim. "

Bir süre tartiştiktan sonra, ormanda karşilarina çikacak olan ilk üç kişiye bu konuyu sormaya ve ona göre davranmaya karar verirler.

Karşilarina önce ya şli bir kisrak çikar.
" Ne vefasi " der kisrak ,
"Ben sahibime yillarca hizmet ettim, arabasini çektim, taylar do ğurdum, gezdirdim.
Ve yaşlanip bir işe yaramadiğimda beni böylece kapiya koydu...
" Bir sifir öne geçen kurt sevinirken bir köpe ğe rastlarlar.

"Ben hizmetin değerini bilen bir efendi görmedim" der köpek, " Yillardir sadakatle hizmet ederim sahibime koyunlarini korurum, yabancilara saldiririm, ama o beni her gün tekmeler, sopayla vurur..."

Kurt köylüye döner,

"İşte gördün" der. Köylü de son bir çabayla
"Ama üç diye konuşmuştuk, birine daha soralim , sonra beni ye" diye cevap verir.

Bu kez karşilarina bir tilki çikar .

Başlarindan geçenleri, tartişmalarini anlatirlar.

Tilki hep nefret ettiği kurda bir oyun oynayacaği için keyiflenir.

"Her şeyi anladim da" der tilki
"Bu küçücük torbaya sen nasil siğdin?
" Kurt bir şeyler söyler, tilki inanmamiş gibi yapar:
"Gözümle görmeden inanmam...
" İşin sonuna geldiğini düşünen kurt torbaya girer girmez, tilki köylüye işaret eder ve köylü torbanin ağzini sikica bağlar.

Köylü eline bir taş alir ve

"Beni yemeye kalktin ha nankör yaratik" diyerek torban in içindeki kurdu bir süre pataklar.
Sonra tilkiye döner
"Sana minnettarim beni bu kurttan kurtardin " der.

Tilki de "Benim için bir zevkti" diye cevap verir.

O an köylünün gözü tilkinin parlak kürküne takilir , bu kürkü satarsa alacaği parayi düşünür ve hiç beklemeden elindeki taşi kafasina vurup tilkiyi öldürür.

Sonra da torbanin içindeki kurdu ayağiyla dürter:

"Hakliymişsin kurt, yapilan iyilikten daha çabuk unutulan bir şey yokmuş..."


CAN DÜNDAR