Raslantıyla Da Olsa Güneşin Doğuşunu Seyretmek - Koniks.com

Merhabalar,

Maillerimi düzenlerken bundan bir müddet önce bir dostuma yazdığım mektuba rastladım ve burada da paylaşmak istedim:

"İki günden beri sabahları oğlumla güneşin doğuşunu seyrediyoruz. Dün o okul hazırlıklarını yaparken, ben de kitap okuyordum. Pencereden dışarıya bakınca güneşi farkettim ve onu da yanıma çağırdım. Güneşin rengine, ufuk çizgisindeki kızıllığa çok şaşırdı. Şu sıralar evimizde misafirlerimiz yoğun:) Hemen anneannesini çağıdı, ona da gösterdi. Sonra gün içerisinde uzun uzun ablasına anlatmış. Akşam eve geldiğimde, güneşin doğuşunu seyretmek isteyen bir kişi daha olmuştu.

Bu sabah beni oğlum uyandırdı, ablası da bir seslenişte kalktı ve hep beraber güneşin doğuşunu seyrettik. Arkasından bir sürü soru... Sabah sabah bilim ansiklopedisinde güneş ile ilgili bölümler bile okundu.

Buraya kadar gayet hoş, ama işin traji-komik diğer tarafı, kızım 9,5 oğlum ise 8 yaşında. Ve bu ana kadar ilk defa tan yerinin ağarması, ufuktaki kızıllık, değişen renkler, ve güneşin doğuşunu seyrettiler. Yaklaşık 4 senedir aynı evdeyiz, Önümüz , ufkumuz açık, ama ben de en fazla 10 kere gürmüşümdür güneşin doğuşunu, O da raslantı eseri...

Geceleyin çocuklara yakamoz göstermem de bundan iki hafta kadar önce oldu. Son dört senede fiziksel şartlarda değişen hiç bir şey yok, ama biz daha yeni yeni bunları farkediyoruz. İlginç değil mi?

Dediğiniz gibi, "güneş her gün doğuyor ve hergün batıyor. Gayet süprizsiz" ama çoğu zaman o doğuş ve batıştaki ve onların arasında gelenleri, hazzı , .........
........
bütün bunların hepsini
ıskalıyoruz.

ve ben, ancak o kadar yıl sonra, çeşitli sıkıntılarla, iç hesaplaşmalarıyla uğraştığım bir dönemin sonuda,çocuklarımla güneşin doğuşunu seyredebiliyorum,
o da bir raslantı eseri...

Sadeleştik mi, yoksa gerçekte zenginleşiyor muyuz?:)

veya bir diğer bakışla, haz eşiğimiz o kadar düştü ki, veya bu dünyadan hissederek aldıklarımız o kadar azaldı ki,
veya kendimiz yerine o kadar başka etkiler altında yaşıyoruz ki,

kadim dünya insanın her gün yaşadığı, hissettiği şeyleri
raslantıyla da olsa farketmeyi
ayrıcalık sayar olduk

Selamlar

MOE"