Umudunuzu Yitirmeyin....alıntı öykü - Koniks.com

Küçük balik yiyecek bir şey sanip hizla atildi çapariye. Önce müthis bir
>aci duydu dudağında. Gümbür gümbür oldu yüregi, sonra hizla çekildi
>yukariya. Aslinda hep merak etmisti, denizlerin üstünü. Neye benzerdi
>acep gökyüzü. Bir yanda büyük bir merak, bir yanda ölüm korkusu.
>
>"Dudaği yaniklar" denir, şanslıdır onlar. Hani görüp de gökyüzünü,
>insanı, oltadan son anda kurtulanlar.
>
>Ne çare balıkçının parmakları hoyratça kavradı onu. Küçük balık anladı
>yolun sonunun geldiğini. Koca denizlere sığmazdı yüreği, oysa şimdi
>yüzerken küçücük yeşil leğende cansız uzanıvermiş dostlarına değiyordu
>minik yüreği. insanlar gelip geçtiler önünden. Bir kedi yalanarak baktı
>gözünün içine.
>
>Yavaşça karardı dünya, başı da dönüyordu. Son bir kez düşündü derin
>maviyi, beyaz mercanı, bir de ye#254;il yosunu.
>
>i#254;te tam o sırada eğilip aldım onu, yürüdüm deniz kenar#253;na. Bir öpücük
>kondurdum ba#254;#253;na. #221;ki damla gözyaşından ibaret, sade bir törenle saldım
>denizin sular#253;na. Bir an öylece bakakaldı, sonra sevinçle dibe daldı
>gitti, tüm kederimi söküp atarak. Teşekkürü de ihmal etmemişti, birkaç
>değerli pulunu elime avuçlar#253;ma b#253;rakarak.
>
>Balıkçı ve kedi şaşkın baktılar yüzüme. Sorar gibiydiler, neden yaptın
>bunu diye..
>
>"BiR GÜN" dedim, "BULURSAM KENDiMi YEşiL LEğENDEKi KÜÇÜK BALIK KADAR
>ÇARESiZ, SON ANA KADAR HEP BiR UMUDUM OLSUN DiYE.."
>
>
>