24/03/2008 : 13:37:41 Ben 8 yıl baktığım ve başıma 30 bebek doğursada çok seviğim kedimi yeni başka bir eve taşınırken bırakmak zorunda kaldığım gün kedimin şehlaşan buğulu gözlerle bana son bir defa bakışını asla unutamıyorum. Bir yıl o sokaka gidmedim, bir yıl sonra gittiğimde gittiğim günden bir ya önc ameliyat masasında öldüğünü söylediler. Bebeğini kaybeden anne gibi çok üzüldüm, içim yandı. Ağlayamadım.. Bilmezmiyim, lütfen biraz daha anlayış.. Sayenizde bunu iletebildim, teşekkür ederim..
Başka Söze gerek var mı? İnsanlığımızla başbaşa kalmak ve sonra İnsanlığımızdan utanmak..
0.88 saniye. 23:55:19, 1 Temmuz 2025, Salı
Buradaki yazılar, yazarlarının ve Koniks.com®'un izni olmaksızın hiçbir yazılı, görsel yada sesli yayın organında yayınlanamaz. Eğitim amacı dışında, herhangi bir şekilde çoğaltılması yasaktır. Eğitim amaçlı çoğaltıldığı durumlarda, yazarla ilgili bilgilerin ve URL'nin belirtilmesi zorunludur.
Bu web sitesi bilgilendirme amacıyla iyi niyetle, amatör bir ruhla hazırlanmıştır ve yer alan her türlü bilgi genel nitelikte olup, doğruluğu, eksiksiz olması, güvenilirliği, yeterliliği ve güncelliği hiçbir surette sitemiz tarafından garanti ve taahhüt edilmemektedir. Yer alan görüş ve yorumlar tamamen Koniks.com üyelerinin kişisel görüşlerini yansıtmaktadır. Sadece burada yer alan bilgilere dayanılarak iş kurma/yatırım kararı verilmesi, beklentilerinize uygun sonuçlar doğurmayabilir ve söz konusu bilgilere dayanılarak alınacak kararların neticesinde oluşabilecek yanlışlık veya zararlardan Koniks.com sorumlu tutulamaz.